วัฒนธรรมการทำงานที่เอื้อให้เกิดการพัฒนานวัตกรรมอย่างไม่หยุดยั้งสามารถสร้างและฝึกปฏิบัติกันได้ สิ่งสำคัญคือการรักษาโมเมนตัมการทำงานนวัตกรรมให้เกิดขึ้นและมีอยู่ในหน่วยงานตลอดไป อ้างอิงจากการแลกเปลี่ยนความเห็นของผู้นำ และผู้เชี่ยวชาญหลายท่านที่ทำงานผลักดันทีมพัฒนานวัตกรรมในหน่วยงานรัฐบาลท้องถิ่น หรือ City Halls (ศาลาว่าการประจำแต่ละเมือง) ที่สามารถนำไปปรับใช้ในภาคเอกชน หรือประชาสังคมได้ โดยการแลกเปลี่ยนความเห็นนี้เกิดขึ้นภายในงาน Bloomberg Philanthropies CityLab: Chief Innovators Studio ณ กรุงวอชิงตันดีซี เมื่อเดือนตุลาคม ปี 2019 ที่ผ่านมา

เราพาทุกคนมารู้จัก Bloomberg Philanthropies CityLab งานประจำปีที่เปิดพื้นที่สำหรับ ‘หารือ’ และร่วมคิดค้นแบบจำลองการแก้ปัญหาเพื่อรับมือ ‘ปัญหาอันซับซ้อนและเร่งด่วนของเมือง’ สำหรับทุกคนที่สนใจพัฒนานวัตกรรม ไม่ว่าจะเป็น นักประดิษฐ์ประจำเมือง (city innovators) ผู้นำธุรกิจ ภาครัฐ นักเคลื่อนไหวทางสังคม และผู้เชี่ยวชาญของแต่ละเมือง งานนี้เกิดจากความร่วมมือระหว่างสถาบัน Aspen (Aspen Institute) และ Bloomberg Philanthropies เพื่อเร่งแก้ไข เสริมสร้างและพัฒนาการศึกษา ความก้าวหน้าเพื่อความยุติธรรมทางสังคม เสริมสร้างการขนส่ง ส่งเสริมศิลปะ และเพิ่มความไว้วางใจของประชาชนที่มีต่อภาครัฐ และนำมาสู่ความสามัคคีทางสังคม ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นปัญหาที่ทวีคูณความซับซ้อนขึ้นทุกวัน และต้องการการแก้ไขที่เร่งด่วนทั้งสิ้น…

ในบทความ ไม่ว่าคุณจะอายุเท่าไรก็สร้างการเปลี่ยนแปลงได้ ด้วยทักษะผู้ประกอบการเพื่อสังคม ได้เล่าถึงทักษะที่สำคัญสำหรับการเริ่มต้นเป็นผู้ประกอบการธุรกิจ ที่ต้องอาศัยความทะเยอทะยานที่จะสร้างสิ่งใหม่ จากการเริ่มตั้งคำถามต่อปัญหา หรือเหตุการณ์รอบ ๆ ตัวที่อาจจุดประกายให้คุณมองเห็นโอกาสในการแก้ปัญหาเหล่านั้น พร้อมทั้งการแก้ไขด้วย Theory of Change ที่จะช่วยจัดระบบความคิด ให้คุณสามารถแยกกลุ่มเป้าหมาย สถานการณ์ของปัญหา และ insight ที่จำเป็น ต้องทำความเข้าใจให้ชัดเจนมากขึ้น

ในครั้งนี้เราจะเล่าถึงความก้าวหน้าของนวัตกรรมภาครัฐ ที่เกิดจากทีมพัฒนานวัตกรรมในสังกัดรัฐบาลท้องถิ่น เพราะนวัตกรรมเหล่านั้นได้สร้างการเปลี่ยนแปลงคุณภาพชีวิตประชาชน จนถึงวัฒนธรรมการทำงานของหน่วยงานภาครัฐอย่างมีนัยยะสำคัญ รวมทั้งไขกุญแจกระบวนการสำคัญที่ทำให้เกิดแรงกระเพื่อมสร้างโมเมนตัมแห่งการพัฒนานวัตกรรมสาธารณะไปทั่วในระดับสากล ฝังเมล็ดพันธุ์ให้งอกงามเป็นนวัตกรรมเมือง จากบทความตอนที่ 1: i-teams หัวหอกนวัตกรรม ที่ทำงานผลักดันให้เกิด City Innovation ในหลายเมืองทั่วทุกมุมโลก เราได้พูดถึงการเกิดขึ้น มีอยู่ และทิศทางในอนาคตของทีมพัฒนานวัตกรรม หรือ i-teams รวมทั้งการทำงานของทั้ง 4 หมวดเพื่อเร่งแก้ปัญหาที่ซับซ้อน ท้าทาย และเป็นพลวัตของเมืองให้ตอบโจทย์ประชาชน อาจยังมีผู้อ่านหลายคนสับสนว่าสรุปแล้ว i-teams เป็นการทำงานแบบไหน หรือภายใต้สังกัดใด…

เมื่อไรที่คุณรู้สึกว่าควรไปพบทันตแพทย์ ? เชื่อว่าคำตอบของหลายคนคงจะเป็นตอนที่รู้สึกปวดฟัน เสียวฟัน หรือมีบางอย่างผิดปกติ ทั้งที่จริงเราควรไปตรวจสุขภาพฟันอย่างสม่ำเสมอ แม้จะมีอาการ หรือไม่ก็ตาม เพราะปัญหาสุขภาพช่องปากในระยะแรก ๆ มักไม่แสดงอาการให้เห็น ทว่ากลับมีคนไทยเพียง 10% เท่านั้นที่เข้าถึงบริการทันตกรรม ทพ.พูลพฤกษ์ โสภารัตน์ ทันตแพทย์ชำนาญการพิเศษสำนักทันตสาธารณสุข จึงริเริ่มไอเดีย ‘โครงการพัฒนาระบบคัดกรองโรคในช่องปากด้วยภาพถ่ายและเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ในหน่วยบริการปฐมภูมิ’ เพื่อให้คนไทยเข้าถึงการคัดกรองความเสี่ยงปัญหาสุขภาพช่องปากได้ง่ายยิ่งขึ้น…

ในช่วงที่เราเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ไม่ได้หมายความว่าร่างกายจะฟื้นฟู อย่างเต็มร้อย ยิ่งไม่ได้ดูแลตัวเองในช่วงพักฟื้น ยิ่งมีโอกาสกลับมาเป็นซ้ำ หรืออาการหนักกว่าเดิมได้ บางคนเลยต้องลางานเพื่อพักอยู่ที่บ้านก่อน บ้างก็มีญาติพี่น้องมาคอยดูแล แต่ถ้าเราไม่มีบ้านให้กลับล่ะ จะทำยังไงได้บ้าง ? นี่คำถามที่จุดประกายให้ นพ.อานนท์ กุลธรรมานุสรณ์ (ไก๋) นพ.จักกาย เกษมนานา (จ๊อบ) และพิชญา ดังศิริแสงทอง (เม) เกิดไอเดียศูนย์พักพิงชั่วคราวเพื่อดูแลสุขภาพสำหรับคนไร้บ้านที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ ‘โครงการสุขภาวะข้างถนน’…

เมื่อพูดถึงเรื่องสุขภาพ หลายคนน่าจะนึกถึงการป้องกันและการรักษาให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ แต่สำหรับผู้ป่วยโรคที่ไม่สามารถรักษาให้หายได้ สิ่งสำคัญคือการดูแลคุณภาพชีวิตและจิตใจของผู้ป่วยรวมทั้งคนรอบข้าง ซึ่งการดูแลรูปแบบนี้มีชื่อเรียกว่า ‘Palliative Care’ หรือ ‘การดูแลผู้ป่วยระยะท้ายแบบประคับประคอง’ “ผมนึกถึงนิยามของพระไพศาล วิสาโล ที่เล่าถึงสุขภาวะ 3 วงซ้อนกัน อันแรกคือทางกาย ความสุขสบาย ไม่ปวดทรมานจนเกินไป แล้วก็ได้รับการดูแลที่ดี อันที่ 2 เป็นมิติทางสังคม เราไม่ทิ้งความขัดแย้ง ความไม่ลงรอยระหว่างผู้ป่วยกับญาติ ญาติกับญาติ และผู้ป่วยกับบุคลากรสุขภาพ ส่วนอันที่ 3 เป็นมิติของจิตใจ เราตายโดยที่มีความพร้อม ยอมรับได้ แล้วขณะจิตสุดท้ายเป็นขณะจิตที่สงบ แล้วก็มีเรื่องการเคารพสิทธิในการเลือกของคนไข้ด้วย”…

“เราอาจจะเคยเห็นภาพในสื่อต่าง ๆ ที่คนพิการต้องนั่งวีลแชร์ คนพิการทำนู้นทำนี่ไม่ได้หรือบางทีมีความสงสาร จนทำให้เกิดความคิดว่า เฮ้ย! อย่าไปให้งานเขาเยอะ เฮ้ย! อย่าจ้างเขาเลยเดี๋ยวเขาลำบาก ซึ่งจริง ๆ แล้วเขาสามารถทำอะไรได้หลายอย่างมากกว่าที่เราคิด” รศ.ดร.อาดัม นีละไพจิตร ประธานหลักสูตรปริญญาโท สาขาการพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ สถาบันราชสุดา คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล เล่าถึงเจตคติที่หลายคนมักเข้าใจผิดเกี่ยวกับคนพิการซึ่งนำไปสู่ปัญหาด้านการจ้างงาน

บทความนี้จะพาผู้อ่านทุกคนย้อนสู่เรื่องราวแห่งการเริ่มต้นของ ‘เดือนแห่งความภาคภูมิใจของบุคคลทุพพลภาพ หรือคนพิการ’ เมืองบอสตัน สหรัฐอเมริกาที่ได้สร้างแรงกระเพื่อมการตื่นรู้ และตระหนักในวงกว้าง และพบกับกิจการเพื่อสังคมที่มองเห็นคุณค่า ความสามารถของกลุ่มคนพิการ และพร้อมที่จะสนับสนุนให้เขามีชีวิตที่ยั่งยืนมากขึ้นผ่านการจ้างงาน Disability Pride: แม้จะแตกต่างด้วยความพิการ แต่ความภาคภูมิใจยังคงอยู่ 26 กรกฎาคม ปี ค.ศ. 1990 หรือ พ.ศ. …